بافر ایستا

بافر آسانسور چیست؟

بافر آسانسور در مرکز ثقل و زیر کابین و وزنه تعادل برروی یک سکوی بتونی در کف چاهک آسانسور نصب می‌شود. بافر آخرین سیستم ایمنی در آسانسور است که هنگام سقوط یا افزایش سرعت آسانسور تا ۱۱۵ درصد سرعت نامی، در صورتی که هیچکدام از قطعات ایمنی آسانسور فعال نشود، بافر در کف چاهک از شدت ضربه به کابین جلوگیری می‌کند.

نکات مربوط به بافر آسانسور

• سکو‌های ضربه‌گیر باید طبق استاندارد نصب شوند تا از مقاومت مطلوب در زمان برخورد داشته باشند.
• برای تامین جان‌پناه برای سرویسکاران و نصابان، حداقل ارتفاع سکوی بافر یا ضربه‌گیر آسانسور باید ۵۰ سانتی ‌متر در نظر گرفته شود.
• بافرهای آسانسور باید در مرکز ثقل کابین و کادر وزنه آسانسور نصب شوند.
• می توان بافر را به جای نصب بافر در چاهک، آن را به کابین متصل کرد.

انواع بافر آسانسور

بافر آسانسور به دو نوع مستهلک کننده انرژی و جذب کننده انرژی تقسیم می شود. بافرهای هیدرولیکی از نوع مستهلک کننده انرژی و بافرهای پلاستیکی و فنری از نوع جذب کننده انرژی می باشند.

کاربرد بافر جذب کننده انرژی ( AT )

بافر جذب کننده انرژی که از جنس فنر یا لاستیک فشرده می باشد، برای سیستم آسانسورهایی با حداکثر سرعت ۱ متر بر ثانیه کاربرد دارد. بافرهای فنری و پلی اورتان از این نوع می باشند.

بافر ضربه گیر فنری

بافر فنری که قدیمی ترین و در حال حاضر کم کاربردترین نوع بافر آسانسور است، از فنر مارپیچ تشکیل شده است. در بافر فنری دو نوع فنر شامل فنر لول و فنر تخت مورد استفاده قرار می گیرد.

بافر پلی اورتان

همانطور که از نام آن مشخص است، این نوع بافر از یک ماده شیمیایی بنام پلی اورتان ساخته شده است. بافر پلی اورتان برای آسانسورهایی با حداکثر سرعت ۱ متر بر ثانیه بکار می رود و در حال حاضر بیشترین کاربرد در صنعت آسانسور دارد. ماده‌ی پلی اورتان از واکنش شیمایی پلی‌یول و ایزوسیانات تشکیل می‌شود و از نظر حرارتی نیز عایق بسیار خوبی می باشد.

بافر مستهلک کننده انرژی (DT)

بافر مستهلک کننده انرژی برای آسانسورهای با سرعت بیش از ۱ متر بر ثانیه مورد استفاده قرار می گیرد. بافرهای هیدرولیکی از نوع بافرهای مستهلک کننده انرژی می باشد که از طریق روغن هیدرولیک عمل می کند و بر خلاف ضربه گیرهای فنری که انرژی و نیروی وارده از سمت کابین را به خود کابین برمی‌گرداند، در بافر هیدرولیکی نیروی وارده توسط روغن جذب می‌شود و انرژی جنبشی کابین با انرژی حرارتی روغن تبدیل می شود.